بیا بازی کنیم...

تو بخند من ضعف کنم...

تو باید می آمدی

تا جهان این قدر سخت نمی شد...

حالا هم دیر نیست...

گاهی یک گل

بازیِ باخت را در دقیقه نود

بُرد می کند...

با اینکه در حوالیِ چشمم ندارمِت...

اما همیشه کنج قلبم دوست دارمِت...

دستورِ شرع گفته،حلال است یک نظر...

من بعد از آن نظر به تو پلکی نمیزنم...

متاهل که شدم هر روز صبح پا میشم

در حالی که تو آینه موهای خوشگلمو مرتب می کنم...

بهش میگم ناموسن چقدر نذر کردی

همچین خانومی گیرت اومد...

غایب شدن نشانه «جفا» نیست

و حضور هم به معنای «وفا» نیست

مهم «شوق دل» است

حتی اگر عزیزی دور از دیده باشد...

هر کسی میتونه با تو لبخند بزنه

هر کسی میتونه با تو گریه کنه

اما کسی که تو رو دوست داره

وقتی که اشک در چشمانِ توست

میتونه اونو تبدیل به لبخند کنه...

خدایا دلم معجزه می خواهد

از آن معجزه هایی که به هنگامۀ وقوعش

«خدایا دوستت دارم» ، «خدایا شکرت»

میان هق هق گریه هایم گم شود...

خدایا دلم معجزه می خواهد

معجزه ای بزرگ در حد خدا بودنت...

چقدر خوبه بدونی

همین الان یکی یه جایی

داره یه آهنگی رو به یاد تو گوش میده...

می گویند ساده ام...!!!

می گویند انگار از پشت کوه آمده...!!!

انگار نمی دانند؛

هر روز صبح از پشت کوه

خورشید طلوع می کند...

شعر از شادی رضایی

و من کنار پنجــــــــــــره گیر ماندن و رفتن هستم

ماندنم معلوم نیست و رفتنم گیر در پنجـــــــــــــره ی بودنم

ای پنجــــــــــــره بگشای دلت را

با من سخن بگو

حسین کوچولوی ما در حالِ بیدار شدن از خوابِ نازه

بیست و شش روزست فرشتۀ زیبایِ خاله

دیروز بودم پیشش

همینطور محو تماشاش شده بودم که دیدم داره چشمایِ نازشو باز میکنه

منم معطل نکردم و یه عکس از این ژستش انداختم...

تمامِ این لحظات، برایِ من زیباترین و بهترینِ...

زمان خیلی زود میگذره

به اندازۀ یک چشم بر هم زدن...

بزرگتر که شد، تمامِ این لحظاتِ شیرینی که کنارش تجربه کردم رو با نشون دادنِ عکس هایی که ازش انداختم براش به تصویر میکشم...

ولی خوب

حسی که من دارم و طعمِ شیرینِ خوشی ای که از بودنِ کنارش میچشم با نشون دادنِ چند تا عکس قابل توصیف نیست...

دوستت دارم فرشتۀ زیبا

انشاالله که کوچولویِ ما در سلامتیِ کامل باشه همیشه...

آخرِ پاییز شد،

همه دم می زنند از شمردنِ جوجه ها !

بشمار ، تعداد دل هایی را که به دست آوردی...

بشمار ، تعداد لبخند هایی را که بر لب دوستانت نشاندی...

بشمار ، تعداد اشک هایی که از سر شوق و غم ریختی...

فصل زردی بود ... تو چقدر سبز بودی ؟؟؟

.

.

.

جوجه ها را بعدا با هم میشماریم ...

به جان خودت بیُفت !

خودت خودت را بساز ،

وگرنه ... دیگران به تو شکل می دهند .

حسین کوچولو عضو جدیدِ خونوادۀ ما

امروز دوازدهمین روزه ورودش به این دنیایِ خاکیِ...

تمامِ زیبایی هایِ خلقت تو صورت و وجودِ فرشته کوچولومون نمایانِ

وقتی چشماشو باز میکنه دلِ خاله شکوفه رو میبره به ناکجا آباد...

وقتی انگشتمو میبرم به سمتِ دستایِ کوچولوش

همچین محکم میگیرتش که مبادا انگشتمو از دستاش جدا کنم...

زیباست زیبا زیبا...

واقعاً جایِ تأمل داره...

راز و رمزِ خلقت...

خدا رو شکر بخاطرِ وجودِ حسین کوچولو

خدا حفظش کنه صحیح و سالم واسه پدر و مادرش